رفتارهای دلبستگی پدر به جنین و عوامل مرتبط با آن

چکیده سابقه و هدف: رفتارهای دلبستگی پدر به جنین نوعی احساس عشق و علاقه عمیق پدر نسبت به کودک متولد نشده طی دوران بارداری همسرش می باشد. این رفتارها نقش مهمی را در پذیرش هویت پدری، پیامد مطلوب بارداری و رشد و تکامل کودک آینده ایفا می کند. شدت این رفتارها در پدران با یکدیگر متفاوت و ناشی از عوامل مختلف است. هدف از انجام این مطالعه تعیین رفتارهای دلبستگی پدر به جنین و برخی عوامل مرتبط با آن می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی در 12 مرکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.400 پدر که همسرانشان در هفته های 20 تا 40 بارداری بودند در این پژوهش شرکت کردند. ابزار گرداوری داده ها 2 پرسشنامه محقق ساخته و پرسشنامه رفتارهای دلبستگی پدر به جنین بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آنوا، پست هوک، ضریب همبستگی پیرسون و تی تست استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که زبان و گویش فارسی، سن و تحصیلات بالای پدر، سن بارداری همسر، تمایل قبلی به بچه دار شدن، رضایت از جنسیت جنین و افزایش تعداد جلسات شرکت پدر در سونوگرافی های همسر با افزایش رفتارهای دلبستگی پدر به جنین ارتباط معنی دار دارد. وجود ناهنجاری در جنین، سابقه ازدواج قبلی، استعمال دخانیات، افزایش تعداد فرزندان و بارداری پرخطر همسر، با کاهش رفتارهای دلبستگی پدر به جنین ارتباط داشته است. هم چنین بین نسبت فامیلی با همسر، سابقه نازایی، نوع سونوگرافی، سابقه سقط و مرده زایی، شرکت پدر در کلاس های آمادگی برای زایمان و رفتارهای دلبستگی پدر به جنین ارتباط معناداری یافت نشد. استنتاج: با توجه به موانع و عوامل موثر بر رفتارهای دلبستگی پدر به جنین، می توان با انجام آموزش ها و مشاوره های مرتبط با آن بستر لازم را جهت افزایش دلبستگی و به طبع افزایش نقش پدر طی مراقبت های دوران بارداری همسرش فراهم ساخت.